Doorgaan naar hoofdcontent

Thailand: het noorden

Het Noorden van Thailand behoorde ooit toe aan het machtige Koninkrijk Lanna. Hun hoofdstad was Chiang Mai. Het gebied bestaat uit imposante bergen, die de uitlopers van de Himalaya vormen. Hier wonen nog diverse exotische bergvolkeren.

Gouden Driehoek Tailand

Chiang Mai is de grootste en de belangrijkste culturele stad in Noord Thailand. De stad lag ooit strategisch ten opzichte van de zijderoute.De rivier de Ping stroomt door de stad, die ligt in het grootste berggebied van het land.
Toeristen komen naar Chiang Mai voor de omliggende bergen en de jungle en alle activiteiten die daar bij horen. Een van de activiteiten is het bezoeken van een trainingskamp voor olifanten. Zij leren om boomstammen te verplaatsen in de dichtbegroeide jungle. Een safari op de rug van de olifant behoort tot de mogelijkheden. Daarnaast kun je ook een tocht per vlot maken over de rivier.
Rondon Chiang Mai liggen dorpjes waar veel handwerk wordt gedaan. Zo is er in het dorpje Sankaempaeng een parasollenfabriek waar het proces van rijstpapier tot parasol is te volgen. Je kunt hier een parasol laten beschilderen of desgewenst iets van jezelf, bijvoorbeeld je portemonnee of een kledingstuk. Daarnaast is de avondmarkt van Chiang Mai een aanrader.
Op 15 km van Chiang Mai staat de tempel van Doi Suthep. Dit is eigenlijk de naam van de berg waarop deze boeddhistische tempel ligt. De tempel is te bereiken via een 300 treden tellende trap (er is ook een lift). Boven heb je en mooi uitzicht over Chiang Mai en haar omgeving.


Er leven in Noord Thailand nog nog vele stammen. De belangrijkste zijn Hmong, Akha en Karen. In het 'dorp in de mist' Mae Hong Son kun je o.a. een bezoek brengen aan de 'Langnekken'.
De Gouden Driehoek is het grensgebied tussen Thailand, Myanmar en Laos, ooit berucht en beroemd om vanwege de opium. Dit is tevens het stroomgebied van de machtige Mekong rivier.
De andere stad van betekenis die in dit gebied ligt is Chiang Rai. Je vindt hier rijstvelden, waarbij je in de oogsttijd een handje kunt helpen met dorsen, en een bijzondere tempel. Deze is nl. wit.



Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La